JPMorgan رویه جدید: دریافت هزینه برای دادههای بانکی از فینتکها
بانک بزرگ JPMorgan قصد دارد از اواخر سال جاری برای دسترسی فینتکها به دادههای مشتریانش کارمزد دریافت کند؛ این اقدام میتواند مدل کسبوکار اپلیکیشنهای پرداخت را زیر و رو کند.

به گزارش فناور، در تصمیمی جنجالی که بازتاب گستردهای در دنیای فناوری مالی (فینتک) داشته، بانک JPMorgan Chase قصد دارد از اپلیکیشنها و شرکتهای فینتک برای دسترسی به دادههای بانکی مشتریان هزینه دریافت کند. این دادهها شامل اطلاعات تراکنشها، مانده حساب و تاریخچه مالی است که بخش بزرگی از اپلیکیشنهای مالی برای ارائه خدمات هوشمند و تحلیلی به آن متکی هستند.
بانک JPMorgan از مدتها قبل در حال مذاکره با شرکتهای جمعآوری داده و فینتکهایی مانند Plaid و Yodlee بوده و حالا تعرفههای رسمی برای سطوح مختلف دسترسی اعلام شده است. این کارمزدها بسته به نوع استفاده متغیر است و آن دسته از اپلیکیشنهایی که به اطلاعات تراکنشی نیاز بیشتری دارند (مانند اپهای پرداخت، بودجهبندی و حسابداری)، مشمول هزینههای بالاتری خواهند بود.
سخنگوی JPMorgan در بیانیهای اعلام کرد:
«ما برای تأمین امنیت دادهها و توسعه زیرساختهای بانکداری باز، هزینههای قابلتوجهی صرف کردهایم. اکنون زمان آن رسیده که این دسترسیها نیز ارزشگذاری شوند.»
این اقدام، آغاز مرحله جدیدی در رابطه میان بانکها و فینتکهاست. تا امروز، بسیاری از فینتکها دادههای مشتریان را از طریق روشهایی مانند screen scraping یا APIهای رایگان بهدست میآوردند، اما این مدل بهمرور در حال تغییر است.
پس از انتشار این خبر، سهام برخی شرکتهای فینتکی از جمله PayPal، Block (Square)، و حتی غولهای پرداخت مانند Visa و Mastercard با افت مواجه شدند؛ چرا که این هزینههای جدید میتواند سودآوری آنها را کاهش دهد یا نیاز به تجدید ساختار مدل درآمدی ایجاد کند.
این حرکت JPMorgan را میتوان بخشی از تلاش بانکها برای بازپسگیری کنترل دادههای مالی مشتریان در دوران بانکداری باز (Open Banking) دانست. در حالی که بانکهای اروپایی در قالب PSD2 ملزم به ارائه رایگان APIها هستند، بانکهای آمریکایی در حال حرکت بهسمت درآمدزایی از دادهها هستند.
با این تصمیم JPMorgan، احتمالا سایر بانکهای بزرگ نیز در مسیر مشابهی قرار خواهند گرفت. شرکتهای فینتک، بهویژه آنهایی که مدل کسبوکارشان بر پایه تحلیل رایگان دادهها بنا شده، باید خود را برای دورانی آماده کنند که در آن، دسترسی به داده نهتنها مزیت رقابتی، بلکه هزینهبر و محدود خواهد بود.