بهترین سیستم‌ عامل برای برنامه‌ نویسی: macOS، ویندوز یا لینوکس؟

به گزارش فناور, انتخاب سیستم‌عامل مناسب برای برنامه‌نویسی تأثیر زیادی بر تجربه‌ی کاری و بهره‌وری یک توسعه‌دهنده دارد. هر یک از سیستم عامل های ویندوز، macOS و لینوکس، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند که می‌توانند روند کار شما را ساده‌تر یا چالش‌برانگیزتر کنند.

“بهترین سیستم عامل برای برنامه نویسی کدام است؟”

مک‌او‌اس به دلیل سخت‌افزار جذاب اپل و معماری مبتنی بر یونیکس (Unix)، انتخاب محبوبی برای توسعه‌دهندگان به‌ویژه در حوزه‌ی توسعه‌ی وب و اپلیکیشن‌های موبایل به‌شمار می‌رود.

تجربه‌ی استفاده از مک او‌اس نسبت‌به گزینه‌ای مانند لینوکس، ساده‌تر و منسجم‌تر است. این تجربه به‌دلیل تمرکز بر طراحی مینیمالیستی، پایداری، و سازگاری بالا با سخت‌افزار اختصاصی اپل به‌دست می‌آید.

 مزایا:

• سخت‌افزار باکیفیت بالا: سخت‌افزار‌های ساخت اپل جدا از هزینه‌های بالای خود، از جمله باکیفیت‌ترین گزینه‌ها هستند. برای مثال، مک‌بوک پرو M4 مدل ۲۰۲۴ بهترین مک بوک بازار ایران است.
• سیستم مبتنی‌بر یونیکس: ساختار مبتنی بر یونیکس مک‌اواس، فایل‌سیستم مناسب برنامه‌نویسان (مانند استفاده از اسلش رو‌به‌جلو) و ابزارهای پیش‌فرضی همچون zsh، Git و Vim را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.
• پکیج‌ منیجر Homebrew: مدیریت ابزارهای برنامه‌نویسی را آسان و کارآمد می‌کند.
• بدون نیاز به تنظیمات اولیه: تجربه‌ای روان و بدون دردسر و به‌اصطلاح «پلاگ‌ اند پلی» ارائه می‌دهد که شما را از صرف وقت برای پیکربندی‌های غیرضروری بی‌نیاز می‌کند و اجازه می‌دهد بیشتر روی کدنویسی تمرکز کنید. به همین خاطر شاید مک‌ او‌اس از جمله بهترین سیستم عامل لپ تاپ باشد.

 معایب:

• هزینه: سخت‌افزارهای اپل در بسیاری از مواقع نسبت به دیگر گزینه‌ها گران‌تر هستند.
• ارتقاء محدود: بیشتر قطعات این دستگاه‌ها لحیم شده‌اند و بدون کمک اپل، ارتقا یا تعمیر آن‌ها تقریباً غیرممکن است.
• باغ محصور اپل: توسعه‌دهندگانی که بر روی اپلیکیشن‌های iOS یا ویژن پرو اپل کار می‌کنند، عملاً مجبور به ماندن در اکوسیستم اپل می‌شوند.

مک‌اواس برای کسانی مناسب است که تجربه‌ای روان و بدون دردسر می‌خواهند؛ اما بهره‌گیری از آن هزینه‌ی بالایی دارد و کاربران را در اکوسیستم اپل محدود می‌کند. به‌خاطر همین هزینه‌ی بالای سخت‌افزار اپل، بااینکه مک بوک در فهرست بهترین لپ تاپ برای یرنامه نویسی قرار دارد؛ اما کاربران مجبور به انتخاب گزینه‌های مقرون‌به‌صرفه‌تری می‌شوند.

لینوکس که اغلب به‌عنوان انتخاب اول توسعه‌دهندگان علاقه‌مند به انعطاف‌پذیری و کنترل شناخته می‌شود، بیشتر سرورهای جهان را تغذیه می‌کند. لینوکس یکی از بهترین سیستم‌عامل‌ها برای توسعه‌دهندگان است و ابزارهای متنوعی مانند IDEها (مانند VS Code، PyCharm)، ترمینال‌های قدرتمند، کامپایلرها و پکیج منیجرها را ارائه می‌دهد. این سیستم‌عامل برای کسانی ایده‌آل است که به شناخت عمیق سیستم‌ها یا اولویت‌دهی به نرم‌افزارهای متن‌باز علاقه‌مند هستند.

مزایا:

• رایگان و متن‌باز: استفاده از لینوکس برای توسعه‌دهندگان هیچ هزینه‌ای ندارد و متن‌باز بودن آن به معنای شفافیت و امکان سفارشی‌سازی کامل آن است.
• سلطه بر سرورها: بیشتر سرورهای ابری از لینوکس استفاده می‌کنند و این سیستم‌عامل برای توسعه‌دهندگان بک‌اند و متخصصان DevOps ضروری است.
• سفارشی‌سازی و یادگیری: لینوکس امکان شخصی‌سازی عمیق سیستم را فراهم می‌کند و یادگیری آن دشوار، اما بسیار پربازده است. کاربران با رفع وابستگی‌ها (Dependencies)، کامپایل نرم‌افزارها از منبع و تنظیم دسترسی‌های سیستمی، درک عمیقی از عملکرد سیستم به‌دست می‌آورند.
• تنوع گسترده‌ی توزیع‌ها: از گزینه‌های کاربرپسند مانند لینوکس مینت و سیستم عامل ubuntu گرفته تا سیستم‌های پیشرفته‌تر مانند آرچ لینوکس، برای هر سلیقه‌ای توزیعی وجود دارد. توزیع‌های خاصی مانند کالی لینوکس که از جمله ۱۰ سیستم عامل برتر از نظر هکرها است، نیز نیازهای خاصی همچون تست نفوذ را پوشش می‌دهند.
• مصرف منابع کمتر: لینوکس معمولاً منابع کمتری نسبت‌به ویندوز مصرف می‌کند و در نتیجه عملکرد بهتری روی سخت‌افزارهای قدیمی‌تر ارائه می‌دهد. این تفاوت به‌دلیل سبک طراحی و حداقل نیازمندی‌های سیستم لینوکس است.

معایب:

• راه‌اندازی پیچیده: در انتخاب لینوکس برای توسعه‌دهندگان، آن‌ها باید یک خانواده‌ی توزیع (مثلاً دبیان، ردهت یا آرچ)، یک توزیع خاص و یک محیط دسکتاپ را انتخاب کنند و پس از آن تنظیمات زیادی انجام دهند.
• نرم‌افزارهای تجاری محدود: ابزارهای تجاری محبوب مانند Adobe Creative Suite و بسیاری از بازی‌ها در لینوکس موجود نیستند.
• حساسیت سیستم: دستکاری‌های مداوم ممکن است به مشکلاتی منجر شود که رفع آن‌ها زمان‌بر است.

ویندوز، پراستفاده‌ترین سیستم‌عامل جهان، به‌دلیل سازگاری گسترده با سخت‌افزارهای مختلف و امکان اجرای تقریباً هر نرم‌افزاری شناخته می‌شود. پیشرفت‌هایی مانند Windows Subsystem for Linux (به اختصار WSL) جذابیت آن را برای توسعه‌دهندگان به‌طور چشمگیری افزایش داده است.

مزایا:

• سازگاری همگانی: ویندوز روی انواع سخت‌افزارها اجرا می‌شود و دردسترس‌ترین انتخاب برای توسعه‌دهندگان است. همچنین ویندوز گزینه‌ای مناسب برای استفاده‌ی روزمره و گیمینگ محسوب می‌شود.
• ادغام با WSL: هرچند خط فرمان ویندوز در مقایسه با ابزارهای یونیکسی چندان پیشرفته نیست؛ اما ویژگی WSL به کاربران امکان می‌دهد یک محیط کامل لینوکس، از جمله اپلیکیشن‌های گرافیکی لینوکس را مستقیماً در ویندوز اجرا کنند. این ویژگی نیاز به دوال بوت کردن سیستم(نصب دو سیستم‌عامل به طور همزمان روی سیستم) را از بین می‌برد و سازگاری سخت‌افزاری ویندوز را با ابزارهای توسعه‌ی لینوکس ترکیب می‌کند.
• سخت‌افزار قابل شخصی‌سازی: بر خلاف مک او‌اس، ویندوز به دستگاه‌های خاص محدود نیست و ارتقای آسان رم، پردازنده، کارت گرافیک و فضای ذخیره‌سازی بخش عمده‌ی سخت‌افزارهای ویندوزی امکان‌پذیر است.

معایب:

• محدودیت‌های آزاردهنده: کاربران با ویژگی‌های مزاحمی مانند الزام به ایجاد حساب مایکروسافت و به‌روزرسانی‌های مکرر که ممکن است روند کار را مختل کند، مواجه می‌شوند.
• طراحی Legacy: استفاده از بک‌اسلش در مسیرهای فایل و دیگر ویژگی‌های غیر یونیکسی ممکن است برای توسعه‌دهندگان یونیکس آزاردهنده باشد. هم‌چنین هرچند WSL امکان استفاده از ابزارهای یونیکسی را فراهم می‌کند؛ اما تجربه‌ای یکپارچه مانند لینوکس یا مک او‌اس در اختیار کاربر قرار نمی‌دهد.
• نرم‌افزارهای اضافی: پس از نصب اولیه، نرم‌افزارها و سرویس‌های غیرضروری زیادی روی ویندوز نصب هستند که می‌توانند آزار دهنده باشند و کارایی سیستم را کاهش دهند.

• مصرف منابع بالا: ویندوز به‌دلیل طراحی برای طیف وسیعی از کاربران و پشتیبانی از نرم‌افزارهای گوناگون، نسبت‌به لینوکس منابع بیشتری را مصرف می‌کند که می‌تواند برای برخی سیستم‌ها چالش‌برانگیز باشد.

بحث درباره‌ی «بهترین» سیستم‌عامل برای برنامه‌نویسی مانند تلاش برای پیدا کردن بهترین آچار برای تمام کارهای مکانیکی، بی‌نتیجه و بی‌فایده است. همان‌طور که مکانیک‌ها ابزار را براساس کار انتخاب می‌کنند نه تعصب به برند، برنامه‌نویسان هم باید بر روی سیستمی تمرکز کنند که کارشان را ساده‌تر می‌کند و بازدهی را افزایش ‌می‌دهد.

سیستم‌عامل‌ها ابزار هستند، نه هویت. مهم نیست لینوکس را به‌دلیل سبک بودن و مدل متن‌باز آن می‌پسندید، macOS را به‌خاطر اکوسیستم روان و یکپارچه‌ و سخت‌افزار کم نقص اپل انتخاب می‌کنید یا ویندوز را به‌دلیل سازگاری گسترده‌اش؛ انتخاب باید براساس نیازهای فعلی باشد. هر سیستم‌عامل نقاط قوت و ضعف خود را دارد و انتخاب درست به کار مورد نظر بستگی دارد. برای مثال:

• اگر روی توسعه‌ی بک‌اند کار می‌کنید، لینوکس با تسلطش بر سرورها برترین انتخاب است. طبیعت سبک‌تر لینوکس امکان بهره‌گیری از آن حتی با سخت‌افزارهای قدیمی را ممکن می‌کند.
• درمورد توسعه‌ برای iOS، استفاده از مک او‌اس اجتناب‌نا‌پذیر است چرا که اپل اکوسیستمش را بسته نگه می‌دارد. به‌علاوه ترمینال مبتنی‌بر یونیکس مک او‌اس از جمله بهترین ابزارها برای تمامی کارهای توسعه‌ی نرم‌افزاری به شمار می‌رود.
• توسعه‌دهندگان بازی معمولاً به سمت ویندوز گرایش دارند، زیرا با موتورهای بازی (مانند یونیتی و Unreal Engine) و نرم‌افزارهای مرتبط سازگاری بیشتری دارد. محبوبیت بسیار زیاد ویندوز در جامعه‌ی گیمینگ و پشتیبانی از DirectX دیگر نقاط قوت این سیستم‌عامل در بحث گیمینگ هستند.

در نظر داشته باشید که رشد استفاده از ابزارهایی مانند داکر (Docker) و محیط‌های ابری اهمیت سیستم‌عامل پایه را کاهش داده‌اند. داکر با قابلیت‌های پیشرفته‌ی خود باعث سرعت بخشیدن به کار توسعه‌دهندگان‌ می‌شود و به آن‌ها امکان می‌دهد تا با آزادی‌ عمل در انتخاب ابزارها، برنامه‌ها و ایجاد محیط‌های پیاده‌سازی مختلف برای هر پروژه‌ی برنامه‌نویسی، خلاقیت خود را افزایش دهند.

توسعه‌دهندگان امروزه اغلب صرف‌ نظر از پلتفرم و سیستم‌عامل، از ابزارهای یکسانی مانند VS Code یا محیط‌های توسعه‌ی آنلاین استفاده می‌کنند. تفاوت‌های بین مک او‌اس، ویندوز و لینوکس به‌مرور کاهش یافته و تصمیم‌گیری بیشتر به راحتی شخصی وابسته شده است.

در نهایت، بهترین سیستم‌عامل سیستمی است که مزاحم کار شما نشود و به شما اجازه دهد روی برنامه‌نویسی تمرکز کنید. به‌جای بحث‌های متعصبانه، سیستمی را انتخاب کنید که کار شما را آسان‌تر می‌کند و با نیازهای خاص شما همخوانی داشته دارد.